Używamy cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia usług, reklamy, statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.

Udostępnianie na polskim rynku zagranicznych wyrobów budowlanych

11.10.2018

Gdy wyrób nie jest objęty (lub w pełni objęty) normą zharmonizowaną, zgodnie z kryteriami określonymi w art. 19 CPR [1] producent może się zwrócić do jednostki oceny technicznej (JOT) - desygnowanej do działania w ramach odpowiedniej grupy wyrobów zgodnie z załącznikiem IV do CPR - o wydanie europejskiej oceny technicznej (ETA). Europejska ocena techniczna może zostać wydana przez każdą JOT (polską lub zagraniczną) posiadającą desygnację w obszarze danej grupy wyrobów. Europejska ocena techniczna zawiera m.in. właściwości użytkowe zasadniczych charakterystyk podlegające obowiązkowi deklarowania, uzgodnione między producentem i JOT. Ze względu na fakt, że uzgodnienia te powinny brać pod uwagę także zawartość polskich przepisów techniczno-budowlanych, korzystne dla producenta zamierzającego wprowadzić wyrób budowlany do obrotu na terenie Polski może być złożenie wniosku o wydanie ETA w jednej z jednostek desygnowanych w naszym kraju. Podstawą do wydania ETA jest europejski dokument oceny (EAD) opracowany przez jednostki oceny technicznej i przyjęty na forum organizacji EOTA (European Organisation for Technical Assessment). W przypadku gdy system oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych przewiduje konieczność uzyskania certyfikatu, producent korzysta z usług jednostki notyfikowanej (krajowej lub zagranicznej), na analogicznych zasadach, jak w przypadku wyrobów objętych normą zharmonizowaną.

Po opracowaniu i uzyskaniu dokumentacji technicznej producent wyrobu objętego hEN lub takiego, dla którego wydano ETA, przed wprowadzeniem wyrobu do obrotu na terenie Polski sporządza deklarację właściwości użytkowych w języku polskim (oraz w językach wymaganych w państwach, w których wyrób ma być udostępniany) i oznakowuje wyrób CE z zachowaniem wymagań przywołanych w przypadku udostępniania wyrobu.

 

System krajowy

W przypadku wyrobu nieobjętego normą zharmonizowaną, dla której zakończył się okres koegzystencji, lub takiego, dla którego nie wydano europejskiej oceny technicznej, wprowadzenie do obrotu w Polsce następuje zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o wyrobach budowlanych [2] (w ramach tzw. systemu krajowego, w formie obowiązującej od dnia 1 stycznia 2017 r.). W tej sytuacji wyrób jest wprowadzany do obrotu po sporządzeniu przez producenta krajowej deklaracji właściwości użytkowych i po oznakowaniu znakiem budowlanym. Podobnie, jak ma to miejsce w przypadku systemu europejskiego, wyroby wyprodukowane w Polsce i za granicą oceniane są według tych samych procedur, a dodatkowe obowiązki nakłada się w praktyce wyłącznie na producentów mających siedzibę poza UE, krajami EFTA lub w Turcji. Są oni zobowiązani do ustanowienia upoważnionego przedstawiciela na terenie Polski, a zakres pełnomocnictwa jest analogiczny w stosunku do przypadku upoważnionego przedstawiciela funkcjonującego w ramach CPR. Podobnie jak w przypadku rozporządzenia (UE) nr 305/2011 [1] ustawa o wyrobach budowlanych [2] przewiduje zakres obowiązków przewidzianych dla importera mającego siedzibę na terenie UE wprowadzającego do obrotu w Polsce wyroby objęte systemem krajowym.

Grupy wyrobów objęte obowiązkiem znakowania znakiem budowlanym wymienione są w załączniku 1 do rozporządzenia MliR zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu deklarowania właściwości użytkowych wyrobów budowlanych oraz sposobu znakowania ich znakiem budowlanym [5]. Wykaz obejmuje zarówno wyroby objęte obowiązkiem znakowania znakiem budowlanym przed 1 stycznia 2017 r., jak i nowe grupy wyrobów, takie jak wyroby do ochrony przed korozją metali i ochrony drewna przed korozją biologiczną, wyroby do wentylacji i klimatyzacji. Warto w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z rozporządzeniem [5] wyroby nieobjęte obowiązkiem znakowania znakiem budowlanym przed 1 stycznia 2017 r. będą objęte takim obowiązkiem od dnia 1 lipca 2019 r. (obecnie mogą być znakowane dobrowolnie). W rozporządzeniu wskazany jest właściwy krajowy system oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych odniesiony do zamierzonego zastosowania wyrobu, a zakres procedur realizowanych w ramach poszczególnych systemów w praktyce odpowiada analogicznym zakresom systemów oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych wg aktu delegowanego [4].

W przypadku gdy wyrób wprowadzany do obrotu zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy [2] jest objęty Polską Normą wyrobu, w zależności od wyznaczonego krajowego systemu oceny i weryfikacji stałości właściwości użytkowych, konieczne może być zaangażowanie laboratorium akredytowanego albo akredytowanej jednostki certyfikującej wydającej krajowy certyfikat stałości właściwości użytkowych lub krajowy certyfikat zgodności zakładowej kontroli produkcji.

Jeżeli wyrób objęty obowiązkiem znakowania znakiem budowlanym nie jest objęty Polską Normą wyrobu, dokumentem odniesienia jest krajowa ocena techniczna (KOT). W tym przypadku producent mający siedzibę za granicą lub osoba (fizyczna lub prawna) przez niego upoważniona składa wniosek do działającej w Polsce, właściwej przedmiotowo (ze względu na zakres desygnacji), jednostki oceny technicznej (JOT) lub krajowej jednostki oceny technicznej [6]. Wydany przez tę jednostkę dokument krajowej oceny technicznej będzie identyfikował producenta oraz miejsce produkcji wyrobu (nie jest wymagane podanie dokładnego adresu zakładu produkcyjnego).

www.piib.org.pl

www.kreatorbudownictwaroku.pl

www.izbudujemy.pl

Kanał na YouTube

Profil na Google+