Podłogi przemysłowe stanowią element konstrukcji, który podlega najbardziej intensywnym obciążeniom.
Zagadnienia związane z wykonawstwem podłóg
Przed przystąpieniem do prac należy zadbać, aby budynek był całkowicie zamknięty zarówno przed przeciekami wody opadowej, jak i przed przeciągami. Aby nie dopuścić do rozsegregowania mieszanki betonowej, teren prac trzeba zabezpieczyć przed uszkodzeniami mechanicznymi, m.in.: przed przypadkowymi wstrząsami przenoszonymi przez grunt z odleglejszych miejsc, wstrząsami wywołanymi transportem materiałów, nieostrożną pracą ludzi itd. Należy zabezpieczyć podłogę przed działaniem niskiej temperatury (poniżej + 5°C) oraz chronić przed działaniem promieni słonecznych.
W czasie betonowania, a w szczególności wykonywania podłóg bezspionowych należy zapewnić ciągłość dostaw betonu. Każda nieplanowana przerwa to potencjalne zagrożenie powstawania rys.
Temperatura otoczenia i podłoża w trakcie wykonywania prac i przez następne pięć dni powinna wynosić od +5°C do +30°C. Wykonywaną posadzkę należy chronić przed zbyt szybką utratą wilgoci w wyniku oddziaływania np. wysokich temperatur, przeciągu, promieniowania słonecznego. Wszystkie prace powinny być wykonywane odpowiednimi narzędziami, w otoczeniu zabezpieczonym przed kurzem, pyłem i podobnymi zanieczyszczeniami.
Ważnym momentem podczas wykonywania podłogi jest jej zacieranie. Wtedy trzeba zwrócić szczególną uwagę na:
- dopilnowanie właściwego momentu rozpoczęcia zacierania;
- dokładność w usuwaniu ewentualnych zanieczyszczeń betonu oraz włókien stalowych wychodzących podczas wstępnego zacierania dyskami;
- utrzymanie właściwego, zgodnego z techniką zacierania, toru pracy zacieraczki mechanicznej;
- ręczną obróbkę krawędzi;
- eliminację postojów zacieraczki na świeżej posadzce.
Kolejnym fundamentalnym elementem wpływającym na jakość podłóg jest ich pielęgnacja. Norma PN-EN 13670:2011 opisuje pięć metod, z których cztery można stosować w przypadku podłóg przemysłowych:
- pokrycie powierzchni betonu paroszczelnymi powłokami zabezpieczonymi przy krawędziach przed wysychaniem;
- utrzymywanie mokrych mat na powierzchni i zabezpieczenie przed wysychaniem;
- utrzymywanie powierzchni betonu w stanie wilgotnym przez właściwe użycie wody;
- stosowanie preparatów pielęgnacyjnych o ustalonej skuteczności.
Jak najszybciej rozpoczęte zabiegi pielęgnacyjne znacznie ograniczają zjawisko skurczu. Stwierdzono [4], że skurcz betonu na bazie tego samego cementu jest kilkukrotnie większy w porównaniu z cementem intensywnie pielęgnowanym w warunkach wilgotnych (RH≥95%) - rys. 41.
W załączniku F do normy PN-EN 13670:2011, w tabl. F.1-F3, podano minimalne okresy pielęgnacji betonu w zależności od temperatury powierzchni betonu, przyjętej klasy pielęgnacji i rozwoju wytrzymałości na ściskanie. Dla porównania w tabl. 2 pokazano proponowane czasy prowadzenia pielęgnacji, na podstawie [16], w zależności od temperatury otoczenia, zastosowanego cementu, wskaźnika w/c oraz warunków otoczenia.
Rys. 4. Rozwój skurczu betonu w zależności od rodzaju i klasy cementu oraz wilgotności otoczenia (RH = 40% - warunki suche, RH ≥ 95% - warunki mokre) [4]