Iniekcje geopolimerowe w renowacji konstrukcji zabytkowych
Iniekcje geopolimerowe to nieinwazyjna metoda poprawy nośności podłoża poprzez iniekcję pęczniejących geopolimerów, stosowana do wzmocnień budynków i obiektów od ponad 40 lat. Geopolimery na rynkach Europy Zachodniej od lat z powodzeniem znajdują swoje zastosowanie w zakresie poziomowania, stabilizacji oraz wzmacniania gruntu i podłoża pod obiektami historycznymi i zabytkowymi.
Proces naprawczy, polegający na szybkiej i małoinwazyjnej iniekcji w głąb gruntu, pozwala na jego wzmocnienie bezpośrednio pod obiektem, bez wykopów, drgań czy wprowadzania ciężkiego sprzętu budowlanego. Stosowane geopolimery to wysoko ekspansywne żywice, szybko penetrujące grunt i osiągające swoje właściwości użytkowe w bardzo krótkim czasie. Dzięki temu stanowią szybką i nieuciążliwą alternatywę dla tradycyjnych technologii stosowanych w celu rozwiązania problemów osiadania fundamentów budynków historycznych lub zabytkowych.
Zalety geopolimerów
Mała inwazyjność
Tradycyjne metody polegające na wylewaniu czy wtryskiwaniu betonu w celu wzmocnienia fundamentów wymagają dużej ingerencji w podłoże. W praktyce oznacza to głębokie wykopy z użyciem ciężkiego sprzętu budowlanego w celu bądź to wylania betonu, bądź instalacji betonowych pali. Jak już zostało wspomniane wcześniej – w przypadku trudno dostępnych obiektów, znajdujących się na starówce, w dużym zagęszczeniu i bliskim sąsiedztwie innych obiektów – nie zawsze jest to w ogóle możliwe. Podobnie jak przejazd i rozlokowanie ciężkiego, wielkogabarytowego sprzętu wśród brukowanych wąskich uliczek starych miast, nieprzystosowanych nawet do znoszenia takiego obciążenia.
Jeszcze jednym utrudnieniem, o którym należy pamiętać, związanym z podbijaniem fundamentów w tradycyjnej technologii np. jet grouting, jest konieczność usuwania upłynnionego gruntu zawierającego cement, wydobywającego się podczas prac z otworu wiertniczego na powierzchnię.
Tymczasem iniekcje geopolimerowe ograniczają się do minimalnie uciążliwych przewiertów o średnicy 16 mm, w których umieszczane są pakery iniekcyjne – metalowe rurki, przez które wstrzykiwany jest geopolimer. Otwory iniekcyjne po podaniu materiału są na powrót zasklepiane.
Każdy punkt iniekcyjny tworzy strefę oddziaływania o promieniu około 1,5 m (w zależności od charakterystyki użytego materiału geopolimerowego), wzmacniając i konsolidując w tym obszarze grunt. Punkty iniekcyjne rozmieszcza się zazwyczaj w środkach stref o promieniu 1,0–1,5 m, aby zapewnić oddziaływanie zaaplikowanego geopolimeru w całym obszarze wymagającym wzmocnienia. Rozmieszczenie to może zostać zmodyfikowane w zależności od czynników, takich jak rodzaj gruntu, jego nośność oraz obciążenie.