Używamy cookies i podobnych technologii m.in. w celach: świadczenia usług, reklamy, statystyk. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że będą one umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.

Problem doboru materiałów do budowy sieci wodociągowych - cz. II

27.09.2018

W praktyce jednak najbardziej skuteczną, a zarazem radykalną metodą jest odnowa przewodów wodociągowych. Odnowa, która obejmuje wymianę wykopową, wymianę bezwykopową, renowację lub rekonstrukcję starych wyeksploatowanych przewodów, rozwiązuje również inny istotny eksploatacyjny problem. Poprawia bowiem stan techniczny przewodów sieci dzięki zmniejszeniu ich chropowatości, co znakomicie usprawnia hydraulikę przewodów i w efekcie końcowym powoduje obniżenie strat ciśnienia i zmniejszenie zużycia energii na pompowanie wody. Poniżej przywołano wyniki badań dotyczących zakresu wdrożenia technik odnowy przewodów wodociągowych w Polsce w ostatnich latach [9]. Na podstawie tych badań można generalnie stwierdzić, że postęp w zakresie odnowy sieci wodociągowych w kraju jest niewielki. Mimo że odnotowano dwukrotny wzrost intensywności odnowy w ostatnich pięciu latach w stosunku do lat 2005-2008 z 0,2 do 0,4% badanych sieci w ciągu roku, to nadal jest to bardzo niewielki zakres odnowy przewodów. Dominuje zdecydowanie wymiana tradycyjna wykopowa - w latach 2010-2015 tą metodą odnowiono blisko 80% badanych przewodów wodociągowych i jest to tendencja rosnąca od 25 lat. Bardzo mały odsetek badanych sieci (ok. 4,2%) odnawia się natomiast metodą renowacji (szeroko stosowaną w sieciach kanalizacyjnych). Odnowie poddaje się przede wszystkim przewody wykonane z materiałów tradycyjnych, takich jak stal i żeliwo szare, które zastępuje się głównie rurociągami z PE - 70 do 100% przewodów po odnowie.

 

Podsumowanie

Z przedstawionych ocen rozwiązań materiałowych wynika, że nie ma uniwersalnego materiału, który spełniałby w zadowalającym stopniu wszystkie wymagane oczekiwania użytkowników wodociągu. Każdy materiał stosowany obecnie do budowy sieci wodociągowych ma swoje zalety i wady. Dlatego do prawidłowego doboru materiału przewodów konieczna jest wiedza na temat jego cech i analiza możliwych zachowań w konkretnych warunkach użytkowania i eksploatacji danego systemu dystrybucji wody. Stąd też wynika potrzeba stosowania odpowiedniej metody doboru materiału, której podstawą są racjonalnie ustalone kryteria doboru.

Istotne znaczenie przy przyjmowaniu kryteriów mają wytyczne i wskazówki opracowane przez przedsiębiorstwo wodociągowe zajmujące się eksploatacją i użytkowaniem systemu dystrybucji wody na terenie jego działania. Dokument taki o charakterze np. wytycznych eksploatacyjnych do projektowania jest skierowany głównie do projektantów. Wymagania zawarte w nim wynikają w oczywisty sposób z obowiązujących przepisów techniczno-budowlanych, aktualnych norm, wiedzy technicznej, znajomości najnowszych rozwiązań technicznych, a w szczególności z doświadczeń eksploatacyjnych operatora sieci. Wytyczne powinny obowiązywać zarówno przy projektowaniu, budowie nowych, jak i przy remontach i modernizacji istniejących sieci wodociągowych zarządzanych przez przedsiębiorstwo.

W proponowanej metodyce doboru materiałów wyróżniono kryterium „jakości” interpretowane jako minimalizacja wzajemnego oddziaływania materiału przewodów i przepływającej nimi wody. Nadrzędną pozycję tego kryterium wśród kilkudziesięciu innych uzasadnia się tym, że systemy dystrybucji wody są projektowane i budowane w celu zaopatrywania odbiorców w wodę o najwyższej jakości, tj. wody do spożycia (choć taka woda nie jest konieczna do wszystkich celów, np. do polewania ulic, zieleni czy mycia pojazdów). W związku z tym wszystkie wyroby budowlane (rury, kształtki, armatura itp.), z których budowane są sieci wodociągowe, powinny posiadać, oprócz oznakowania CE (gwarancja spełnienia przez wyrób wymagań bezpieczeństwa, konstrukcji, użytkowania i ochrony zdrowia wg dyrektywy 89/106/EWG), także gwarancje przydatności wyrobu do kontaktu z wodą przeznaczoną do spożycia. Temu celowi będzie służyło oznakowanie wyrobów znakiem CE-EAS, który będzie stanowił potwierdzenie, że produkt jest dopuszczony do kontaktu z wodą i nie spowoduje pogorszenia jej jakości. Obecnie utrzymanie wysokiej jakości wody przesyłanej sieciami wodociągowymi zbudowanymi w dużej części z tradycyjnych materiałów (ok. 35% długości sieci wykonanej z żeliwa szarego i stali) wymaga od operatorów sieci ogromnego wysiłku. Oprócz typowych zabiegów eksploatacyjnych, takich jak planowe płukanie i czyszczenie przewodów, konieczne są także technologie mające na celu zapewnienie stabilności chemicznej i biologicznej wody przepływającej przewodami, aby nie wchodziła ona w reakcję z materiałem przewodu. Jak już wspominano wcześniej, najskuteczniejszym i jednocześnie radykalnym rozwiązaniem jest planowa odnowa przewodów, która zapewnia równocześnie poprawę stanu technicznego sieci wodociągowych. Jednak postęp w zakresie odnowy sieci wodociągowych w Polsce jest jeszcze bardzo skromny. Średnio rocznie odnawia się tylko ok. 0,4% badanych sieci wodociągowych.

 

prof. Marian Kwietniewski

Politechnika Warszawska Wydział Instalacji Budowlanych, Hydrotechniki i Inżynierii Środowiska

www.piib.org.pl

www.kreatorbudownictwaroku.pl

www.izbudujemy.pl

Kanał na YouTube

Profil na Google+